Οι αθλητικοί τραυματισμοί στην πυγμαχία μπορούν να αντιμετωπιστούν με την εκπαίδευση μας ως προς το είδος, την αναγνώρισή τους και την αποκατάστασή τους. Η υποχρέωση της δημιουργίας αυτής της ανάρτησης γεννήθηκε από μία ανάγκη των αθλητών. Την ανάγκη για την αντιμετώπιση του δεύτερου μεγαλύτερου εχθρού, μετά του εαυτού τους, του τραυματισμού.
Πυγμαχία και μόρφωση για την αντιμετώπιση των τραυματισμών.
Στην πυγμαχία όπως και σε όλα τα αθλήματα υπάρχει η ανάγκη για τη σφαιρική γνώση και άποψη των αθλητικών τραυμάτων. Σε καμία περίπτωση δε θα αντικατασταθέι ο κλινικός γιατρός ή ο φυσιοθεραπευτής. Αλλά μέσα από τη γνώση θα γίνει η αθλητική ζωή πιο εύκολη.
Η φύση και η συχνότητα των τραυματισμών δεν είναι μόνο πεδίο έρευνας των επαγγελματιών του είδους . Είναι και των φρόνιμων ερασιτεχνών.
Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τους παράγοντες που προκαλούν τους τραυματισμούς. Έτσι υπάρχει πιθανότητα να τους αποφύγουμε. Σε περίπτωση τραυματισμού πρέπει να είμαστε σε θέση να τους αναγνωρίσουμε. Μόνο έτσι θα γίνει λήψη γρήγορων και σωστών αποφάσεων για να μειωθεί η ταλαιπωρία μας.
Το πιο δύσκολο κομμάτι από όλα είναι αυτό της αποκατάστασης. Η αποκατάσταση του τραυματισμού καθορίζει την πορεία του αθλητή απόλυτα. Κοινό λάθος η βιασύνη για να επανέλθει στη ρουτίνα του, πολλές φορές ολέθριο.
Πυγμαχία και μόρφωση για την αντιμετώπιση των τραυματισμών.
Γιατί είναι σημαντικό να μάθω να αντιμετωπίζω τον τραυματισμό;
Στην πυγμαχία είναι σημαντικό να μάθεις να αμύνεσαι στα χτυπήματα, έτσι πρέπει να μάθεις να αμύνεσαι και από το ενδεχόμενο του τραυματισμού. Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να ξεπερνάς τα επακόλουθα του τραυματισμού εάν αυτός συμβεί. Στόχος μας είναι να μπορούμε να χειραγωγήσουμε τον εαυτό μας να ανταποκρίνεται άμεσα προστατεύοντάς μας σε κάθε περίπτωση.
Μέχρι και σε αποχή από τη συμμετοχή μας στην πυγμαχία μπορούν να μας οδηγήσουν οι αθλητικές κακώσεις. Η αποχή μπορεί να είναι μικρής διάρκειας, μεγάλης ή και μόνιμη. Η αναγκαστική διακοπή οδηγεί στη μείωση της φυσικής κατάστασης και στην απώλεια τεχνικών δεξιοτήτων. Σοβαροί δε τραυματισμοί ίσως, να καταστήσουν απαγορευτική κάποια ή κάθε μορφή άσκησης.
Είναι σίγουρο ότι θα προκύψει αρνητική επίπτωση στο προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον του αθλητή από μια αθλητική κάκωση. Ενδέχεται να επηρεάσει μέλη του οικογενειακού περιβάλλοντος. Να αποκόψει τον ασθενή από φίλους και κοινωνικές συνήθειες. Μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην επαγγελματική ζωή. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το χρηματικό κόστος της θεραπείας, της αγωγής και της αποκατάστασης.
Γιατί είναι σημαντικό να μάθω να αντιμετωπίζω τον τραυματισμό;
Πυγμαχία και κακές συνήθειες.
Είναι σύνηθες φαινόμενο οι αθλητές πυγμάχοι να μην υπολογίζουν τις υποδείξεις του προπονητή. Ο ελλιπής εξοπλισμός , οι κακές συνήθειες , οι κακές πρακτικές και η αδυναμία συμμόρφωσης στις συστάσεις έχουν μία κατάληξη, τον αθλητικό τραυματισμό και τις επιπτώσεις του.
Ο προπονητικός εξοπλισμός πρέπει να είναι πλήρης και σε καλή κατάσταση. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατ’ εξαίρεση αλλά πάντοτε. Οι κακές συνήθειες όπως η παράλειψη της προθέρμανσης ή της αποθεραπείας πρέπει να εξαλειφθούν. Οι κακές πρακτικές, δηλαδή το άδικο, το δυνατό, το εκδικητικό και το απρόσεχτο παιχνίδι θα πρέπει να παύσουν. Τέλος πρέπει να υπάρχει καθολική υπακοή στις υποδείξεις σε θέματα υγείας και ασφάλειας. Για τον καθορισμό του τραυματισμού, αν η ενόχληση είναι έντονη, πρέπει να απευθύνεστε πρώτα στον κλινικό γιατρό και έπειτα στο φυσιοθεραπευτή. Μην παραβλέπετε και μην υποκαθιστάτε κανένα από τους δύο.
Πυγμαχία και κακές συνήθειες.
Είδη αθλητικών τραυματισμών στην πυγμαχία.
Η κατάταξη των τραυματισμών σε κατηγορίες μας βοηθάνε να τους κατανοήσουμε καλύτερα.
Οι Μυϊκές θλάσεις. Οι θλάσεις διακρίνονται σε 1ου βαθμού, 2ου βαθμού και 3ου βαθμού. Συμβαίνουν σε μαλακούς ιστούς που δεν μπορούν να αντέξουν την επιβάρυνση. Η ρήξη των μυϊκών ινών είναι το αποτέλεσμα που ονομάζουμε θλάση. Συναντούνται σε όλο το σώμα αλλά σε μερικά σημεία μπορεί να είναι πιο έντονα τα φαινόμενα.
Οι συνδεσμικές κακώσεις. Τέτοιες είναι οι συνδεσμικές κακώσεις της ποδοκνιμικής (διακρίνονται σε 1ου βαθμού, 2ου βαθμού, 3ου βαθμού). Οι κακώσεις των πλάγιων συνδέσμων γόνατος (ολική ή μερική ρήξη), η κάκωση του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου του γόνατος και η κάκωση του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου.
Οι τραυματισμοί υπέρχρησης . Κακώσεις υπέρχρησης είναι τα κατάγματα κόπωσης. Άλλος κοινός τραυματισμός υπέρχρησης είναι η τενοντίτιδα ή για να είμαστε πιο ακριβείς η τενοντοπάθεια. .
Οι τραυματισμοί των αρθρώσεων. Δηλαδή οι τραυματισμοί των μηνίσκων, οι κοίλες μεσοσπονδύλιων δίσκων, τα εξαρθήματα (πλήρες εξάρθημα ή υπεξάρθημα). Στην πυγμαχία πολύ συχνά συναντούνται τραυματισμοί στις αρθρώσεις του αγκώνα και της άκρας χείρας.
Οι τραυματισμοί στο κεφάλι. Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί είναι το σπάσιμο της μύτης, τραυματισμοί στα δόντια, τραυματισμοί στα μάτια, τραυματισμοί στα αυτιά, τραυματισμοί του δέρματος, η διάσειση του εγκεφάλου (1ου βαθμού: σύγχυση αλλά όχι αμνησία ή απώλεια συνείδησης, 2ου βαθμού: σύγχυση και αμνησία αλλά όχι απώλεια συνείδησης και 3ου βαθμού: απώλεια συνείδησης)
Είδη αθλητικών τραυματισμών στην πυγμαχία.
Κουλτούρα στην πυγμαχία.
Όλες οι κουλτούρες δεν είναι όμοιες νοηματικά. Στην ελληνική πραγματικότητα η έννοια της κουλτούρας είναι ταυτόσημη με την έννοια του πολιτισμού, της παιδείας και της μόρφωσης. Σίγουρα είναι κάτι πιο πολύπλοκο από αυτή την απλοϊκή προσέγγιση.
Η αθλητική κουλτούρα και το κοινωνικό της νόημα μπορεί να διαφέρει από χώρα σε χώρα και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Όμως αν και το νόημα μιας «ίδιας» αθλητικής δραστηριότητας μπορεί να διαφέρει στα πλαίσια μιας κουλτούρας σε σύγκριση με κάποια άλλη, το αθλητικό νόημα πραγματώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις κοινωνίες.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον τραυματισμό. Όλοι οι πολιτισμοί αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις του τραυματισμού το ίδιο. Αλλά η αθλητική κουλτούρα κάθε πολιτισμού αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τον τραυματισμό με διαφορετικό τρόπο.
Σαν προπονητές έχουμε χρέος να εκπαιδεύουμε τους αθλητές να προλαμβάνουν τον τραυματισμό. Σε περίπτωση που κάποιος τραυματισμός συμβεί θα πρέπει να τους βοηθήσουμε να μάθουν πώς να αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις του και πώς να επανέρχονται στις αθλητικές δραστηριότητες. Η αντιμετώπιση του τραύματος μέσα από τη γνώση θα πρέπει να είναι μέρος της πυγμαχικής μας κουλτούρας.
Του Νότη Γιαννακά.
