John L. Sullivan
Παρατσούκλι: “Boston Strong Boy”
Γεννηθείς: Roxbury, Boston USA, 15 Οκτωβρίου 1858
– 2 Φεβρουαρίου 1918
Ύψος: 1,78 εκ., 5΄101/4΄΄ ίντσες
Βάρος: 86-104 κιλά., 190-229 λίβρες
Πρωταθλητής Βαρέων βαρών της Αμερικής 1882-1892
Ρεκόρ:
Νίκες 45 (31 KOs)
Ήττες 1
Ισοπαλίες 1
Εικόνα 1. John L. Sullivan.
Ο John L. Sullivan ήταν ο πρώτος αστέρας της πυγμαχίας. Κυριαρχούσε στην κατηγορία των βαρέων βαρών για δέκα χρόνια, ήταν η εποχή στην οποία το άθλημα της πυγμαχίας αναδυόταν από τον άθλιο κόσμο των επί πληρωμή αγώνων με γυμνές γροθιές, για να καταλήξει στο ευγενές άθλημα υπό τους κανόνες του Μαρκησίου του Queensberry.
Εικόνα 2. John L. Sullivan 1898
Ο John Lawrence Sullivan γεννήθηκε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης στις 15 Οκτωβρίου του 1858. Ο Ιρλανδός πατέρας του ήταν μικρού αναστήματος, αλλά πολύ επιτήδειος με τις γροθιές του. Ο John L. κληρονόμησε αυτές τις δεξιότητες σε αφθονία. Αφού νίκησε τους καλύτερους της Βοστώνης, καθιερώθηκε ως πρωταθλητής σε ολόκληρη την πολιτεία με τη νίκη του κατά του Dan Dwyer κατόχου του συγκεκριμένου τίτλου. Έτσι σε σύντομο διάστημα αυτός ο ειδικευμένος στο να ρίχνει αναίσθητους τους αντιπάλους του, απέκτησε το παρατσούκλι «το Δυνατό Παιδί της Βοστώνης» “Boston Strong Boy”, αναγνωρίσιμος από όλους τους θαυμαστές των πυγμαχικών αγώνων. Έγινε ακόμη πιο διάσημος όταν συνάντησε στο δρόμο του τον John Flood, το 1881. Ο Flood είχε το παρατσούκλι “Bull’s Head Terror” και πολλοί πίστευαν ότι ήταν ο άνθρωπος ο οποίος θα σταματούσε την αμείλικτη εξέλιξη του Sullivan. Οι δύο τους συναντήθηκαν σε ένα αγκυροβολημένο ποταμόπλοιο στον ποταμό Hudson. Η διεξαγωγή του αγώνα ήταν υπό την αιγίδα του “London Prize Ring Rules”. Οι αγώνες αυτοί ήταν απεριόριστης διάρκειας, ο κάθε γύρος διαρκούσε μέχρι την πτώση του ενός από τους δύο. Τριάντα δεύτερα περιθώριο είχε ο αθλητής που είχε πέσει να συνέλθει. Όποιος δεν τα κατάφερνε στο δεδομένο χρόνο να επανέλθει σήμαινε την ήττα του. Το Sullivan- Flood γεγονός διήρκησε 16 λεπτά, χρόνο, στον οποίο ο τρομοκράτης με το κεφάλι του ταύρου έπεσε σε οχτώ περιπτώσεις. Η γωνία του Flood είχε δει αρκετά και πέταξε το σφουγγάρι για τη διακοπή του αγώνα.
Εικόνα 3. John L. Sullivan versus John Flood, Boston Newspaper Portrait
Αφού ο Sullivan πήρε μερικά κεφάλια ακόμη, του δόθηκε η ευκαιρία να προκαλέσει τον ευρέως παραδεκτό πρωταθλητή της Αμερικής, τον Paddy Ryan. Ο Ryan, ένας Νεοϋορκέζος με καταγωγή από το Tipperary, είχε κερδίσει τον τίτλο από τον Joe Goss το Μάιο του 1880. Η εγκυρότητα του πρωταθλήματος τα περασμένα 30 χρόνια ήταν αμφισβητήσιμη. Μερικές διεκδικήσεις τίτλων ήταν μη παραδεκτές. Ο Sullivan είχε έρθει να τα αλλάξει όλα.
Εικόνα 4. Paddy Ryan
Μεγάλο όπλο
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1882, αφαίρεσε τον τίτλο από τον Ryan, χρειάστηκαν μόλις 10 λεπτά της ώρας για να τελειώσει μαζί του. Ο Sullivan έβγαλε τον Ryan από τη μέση, ξαπλώνοντάς τον αρκετές φορές, τον αποτελείωσε με ένα τριπλό σφυροκόπημα δεξιών μονόπλευρων χτυπημάτων. Ο τίτλος και το ποσό των 5,000 δολαρίων ήταν δικά του. Ήταν η αρχή μιας άλλης εποχής. Ο Sullivan εκμεταλλευόμενος την καινούργια του θέση αντλούσε ό,τι απέρρεε από αυτή. Εξωστρεφής και καυχησιάρης, περιόδεψε στη χώρα και πετούσε το γάντι σε οποιονδήποτε ήθελε να αρπάξει την ευκαιρία να πυγμαχήσει μερικούς γύρους με τον πρωταθλητή. Περίπου 50 άντρες, συνολικά, προσπάθησαν με τις γροθιές τους. Μόνο ένας, λέγεται, πως διεκδίκησε την προσφορά του ποσού των 1,000 δολαρίων. Ο ίδιος ήταν ένας τραχύς επαγγελματίας ο οποίος χρησιμοποίησε την εμπειρία του και κάθε κόλπο γνωστό, απλά και μόνο για να επιβιώσει για μεγαλύτερο χρόνο.
Εικόνα 5. Paddy Ryan εναντίον John Lawrence Sullivan
Στο βιβλίο των ρεκόρ του, οι προηγουμένως αναφερθείσες (στην διάρκεια της περιοδείας του) ηττημένοι δεν αναγράφονται. Ενώ τα θύματά του αποτελούσαν αρκετούς άσχετους με καμία ελπίδα, ο Sullivan ωστόσο πρέπει να είχε αντιμετωπίσει τους πιο άγριους, τους πιο σκληρούς μπαρόβιους μαχητές κάθε πόλης. Δεν μπορούσαν να τον κατηγορήσουν ως έναν κοιμώμενο πρωταθλητή, όχι στην αρχή της καριέρας του τουλάχιστον. Σύντομα ο John L. έγινε το είδωλο της μάζας. Το συναρπαστικό δραστικό μαχητικό στυλ του, σε συνδυασμό με τη χαρισματική προσωπικότητά του, τον έκανε προσφιλή σε ένα κοινό που αναζητούσε απεγνωσμένα να λατρέψει ένα νέο ήρωα αθλητή. Μέχρι το 1887, η δημοτικότητα του Sullivan είχε πάρει τα πάνω της. Η πυγμαχία ήταν το νούμερο ένα άθλημα, με τον Sullivan ως αδιαφιλονίκητο πρωταθλητή και διασημότητα.
Εικόνα 6. Ο John L.Sullivan συναντά τον πρίγκιπα της Ουαλίας.
Η μάχη της ζώνης
Στην τελευταία εθνική περιοδεία, κάποιοι διακεκριμένοι πολίτες της Βοστώνης και φίλαθλοι του αθλητισμού αποφάσισαν να τιμήσουν το αγαπημένο παιδί της πόλης με ένα βραβείο: μια χρυσή ζώνη με επίστρωση πολύτιμων λίθων. Πάνω της χαραγμένη η επιγραφή: «Χαρίζεται στον πρωταθλητή των πρωταθλητών, John L.Sullivan, από τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Ιούλιος 4, 1887». Ωστόσο αυτή δεν ήταν η μόνη ζώνη σε κυκλοφορία, , ο Richard K. Fox εκδότης της “Police Gazette” είχε αναθέσει να κατασκευαστεί μια ακόμη ζώνη.
Εικόνα 7. Richard K. Fox
Αυτή απενεμήθη στον προσωπικό του (βαρέων βαρών) προστατευόμενο, τον Jake Kilrain. Ο Kilrain ήταν ένας βετεράνος πυγμάχος, ένας από τους καλύτερους της εποχής του. Ο Fox προκάλεσε τον Sullivan να αντιμετωπίσει τον πυγμάχο του. Όταν ο John L. αρνήθηκε, ο Fox αντέδρασε ανακηρύσσοντάς τον Kilrain πρωταθλητή στο δικό του πρωτάθλημα ζώνης. Υπήρξε μεγάλο χάσμα μεταξύ των δύο πρωταθλητών. Όταν ο Sullivan παρέλαβε τη ζώνη του, εξήρε την ανώτερη της χειροτεχνία και ομορφιά σε σχέση με αυτή του Kilrain, την οποία υποτιμητικά περιέγραψε ως το κολάρο ενός σκύλου.
Εικόνα 8. Jake Kilrain 1859-1937
Δυο χρόνια πήρε μέχρι ο Sullivan και ο Kilrain λύσουν τις διαφορές τους στο ρινγκ, για δύο χρόνια ήταν διάχυτο το αρρωστημένο καταναγκαστικό αίσθημα της επιτέλεσης του ματς,. Πρώτα, υπήρξε μια εκτεταμένη περιοδεία στην Ευρώπη, οπού ο Sullivan είχε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο στο μάτι: τον Άγγλο Charley Mitchell. Ο Sullivan και ο Mitchell είχαν συναντηθεί προηγουμένως στο Madison Square Garden τον Μάιο του 1883. Ο κορυφαίος Άγγλος μαχητής είχε διασχίσει τον Ατλαντικό, κάνοντας γνωστό ότι σκοπός του ταξιδιού του ήταν να ξαπλώσει (στην κυριολεξία) τον Sullivan στο καναβάτσο. Δεν μπορούσε να πάρει το λόγο του πίσω στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο ο Mitchell ξάπλωσε ο ίδιος στο καναβάτσο στο δεύτερο μόλις γύρο, ενώ έχασε τις αισθήσεις του στον τρίτο. Σε εκείνο το σημείο η αστυνομία επενέβη ώστε να αποτρέψει το διεκδικητή από το να δεχτεί επιπλέον τιμωρία.
Εικόνα 9. Charley Mitchell 1861-1918.
Το κακό προηγούμενο των δύο ανδρών συνέχισε και μετά από χρόνια, όταν συναντήθηκαν για δεύτερη φορά. Η ρεβάνς έλαβε μέρος κοντά στο Chantilly, της Γαλλίας, στην έπαυλή του Baron Rothchild. Η πρώτη συνάντηση ήταν μια μάχη με γάντια, ενώ η δεύτερη ήταν διαγωνισμός με γυμνές γροθιές.
Βρώμικες τακτικές
ο Mitchell τα πήγε πολύ καλύτερα τη δεύτερη φορά, έφτασε τον Sullivan στους 39 γύρους τελειώνοντας τον αγώνα ισοπαλία. Και οι δύο άντρες ισχυριζόντουσαν ότι ο αγώνας τους άξιζε, με τον Sullivan πολύ πιθανόν να ήταν ο πιο άξιος διεκδικητής. Ο Mitchell σίγουρα είχε αποφύγει τα πιο δυνατά χτυπήματα του πρωταθλητή, η επιβίωση του όμως είχε στηριχτεί σε βρώμικες τακτικές. Επανειλημμένως έπεφτε κάτω χωρίς να έχει δεχτεί κάποιο χτύπημα, αυτό εκνεύριζε τον Sullivan και δυσκόλευε τις προσπάθειες του να τον αποτελειώσει.
Εικόνα 10. John L Sullivan εναντίον Charlie Mitchell αγώνας με γυμνές γροθιές.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες τις Αμερικής, ο Sullivan τελικά συμφώνησε σε μια αναμέτρηση με τον άλλο, μεγάλο του, αντίπαλο τον Jake Kilrain. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε στο Μισισιπή, σε μια πολύ ζεστή ημέρα του Ιουλίου το 1889. Αγωνίστηκαν με γυμνές γροθιές υπό των κανόνων του London Prize Ring Rules. Πρέπει να ήταν ο τελευταίος αγώνας βαρέων βαρών για την ανάδειξη του πρωταθλητή υπό των συγκεκριμένων κανόνων, οι δύο άντρες έπαιξαν έναν αγώνα που έμεινε στην ιστορία. Δύο ώρες και 16 λεπτά πήρε για το αποτέλεσμα, ο βοηθός του Kilrain διέκοψε τον αγώνα. Ο Kilrain στάθηκε στα πόδια του για 75 γύρους, δηλαδή μέχρι το τέλος του αγώνα. Η μάχη για τις δύο ζώνες κρίθηκε προς όφελος του πρωταθλητή, ήταν ένας αλλόκοτος αγώνας με αρκετές μελανιές. Πέρασαν τρία χρόνια για να αγωνιστεί ξανά ο Sullivan και να θέσει τις ζώνες του προς διεκδίκηση.
Εικόνα 11. Ο έβδομος γύρος στον αγώνα Sullivan εναντίον Kilrain.
Ήταν μια εποχή ακμάζουσα για τον πρωταθλητή, θέτοντας τον πήχη ψηλά για τους επόμενους πρωταθλητές. Η πυγμαχία ήταν στη ζωή και στην καθημερινότητα του Sullivan σαν ένας θεατρικός ρόλος, και για τρία χρόνια, όσο διήρκησε η παύση των επίσημων αγώνων, πυγμαχούσε μόνο σε αγώνες επίδειξης. Σε έναν από αυτούς τους αγώνες αντιμετώπισε τον James Corbett. Οι δύο άντρες αναμετρήθηκαν για τέσσερις γύρους ντυμένοι με κουστούμια τον Μάιο του 1891. Την επόμενη χρονιά, στις 7 Σεπτέμβρη 1892, συναντήθηκαν ξανά, αυτή τη φορά σε επίσημο αγώνα. Αν και ένα μήνα πριν τα τριακοστά τέταρτα γενέθλια του, αγύμναστος και υπέρβαρος, ο Sullivan κατέβηκε στον αγώνα ως το φαβορί. Η δεκαετής σταδιοδρομία του ως πρωταθλητής διεκόπη από έναν άντρα νεότερο, γυμνασμένο, με τεχνική σε ένα νέο υψηλότερο καινοτόμο πυγμαχικό επίπεδο.
Εικόνα 12. Ο James Corbett (αριστερά) και ο John L Sullivan (δεξιά) χρόνια μετά από την πυγμαχική τους συνάντηση.
Μεταφρασμένο κείμενο από το βιβλίο Unseen Archives, Boxing, Photographs by the daily mail. Tim Hill. Edition published 2003.
Του Νότη Γιαννακά
notis.giannakas@boxersunion.gr
Οι μεταφράσεις είναι σαν τις γυναίκες. Όταν είναι ωραίες δεν είναι πιστές και όταν είναι πιστές δεν είναι ωραίες.
